hey wszystkim :)))

Witajcie :))) Chciałabym Was przeprosić za to,że nie wchodziłam na bloga bardzo długo,ale nie miałam czasu :/ Mam dużo nauki :// Obiecuje ,że postaram się wchodzić systematycznie na bloga i publikować nowe posty ;))))

hey :)

Hey :) Przepraszam  Was wszystkich z osobna ,że wczoraj mnie nie było ale nie miałam czasu wejść :)))

:)

Dziękuję wszystkim :) Papa,do jutra :) Dobranoc Basko i Król też z wami się żegnają :D Dobranoc :)

"Buldog francuski"

Buldog francuski – jedna z ras psów, należąca do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji małych psów molosowatych. Typ dogowaty. Nie podlega próbom pracy.
Wygląd:
Pies o małej, krępej i muskularnej sylwetce. Ma szeroką, kwadratową głowę o dużych, stojących uszach. Ogon krótki.
Umaszczenie i sierść:
Płowa, pręgowana lub nie, ze średnią lub dużą ilością bieli. Wszystkie odcienie barwy płowej są dopuszczalne, od czerwonego do jasnobrązowego (kawa z mlekiem). Psy całkowicie białe klasyfikuje się jako "płowe z dużą ilością bieli". Włos krótki, gładki, przylegający i miękki.
Zachowanie i charakter:
Buldog francuski jest to pies łagodny i towarzyski. Nazwa buldog jest jedynie konsekwencją pochodzenia rasy od buldoga angielskiego, który początkowo był rosłym i dobrze zbudowanym psem, używanym do walk. Jest skłonny do alergii pokarmowych. Przywiązuje się silnie do właściciela, akceptuje łatwo inne zwierzęta w swoim otoczeniu.
Użytkowość:
Obecnie buldog francuski jest psem rodzinnym i towarzyszącym. Według Polskiego Związku Kynologicznego kwalifikuje się do IX grupy, psy do towarzystwa w sekcji 11 tj. małe psy molosowate. W tej samej grupie i sekcji znajdują się kuzyni buldoga francuskiego tacy jak Boston terier oraz Mops.
Zdrowie  Ze względu na krótką kufę, wymaga specjalnej pielęgnacji okolic pyska. Buldog francuski ma skłonność do chorób skóry oraz oczu.

"Buldog angielski"

Buldog angielski – rasa psa zaliczana do grupy molosów, wyhodowana w XVIII wieku w Anglii, użytkowana jako pies do towarzystwa i odstraszający. Typ dogowaty.
Wygląd:
*Budowa:
Dość duży, masywny pies, o skróconej kufie, z małą fałdą nosową, i wysuniętej trufli nosowej poza linię fałdy. Z natury odważny, ciekawski, otwarty, choć wygląd może wydawać się groźny, z natury buldogi są łagodne i przyjacielskie wobec ludzi i innych zwierząt.
*Szata i umaszczenie:
Sierść: Delikatna, krótka, przylegająca i gładka (wrażenie twardości spowodowane jest tylko krótkością i zwartością sierści), nie szorstka. Jednolita lub z maską, zawsze czysta i lśniąca. Odcienie: pręgowana, czerwona w rozmaitych odcieniach, płowa itp. Łaciata: każdy z tych kolorów w postaci łat na białym tle. Maść czarna, czarna podpalana, cielista jest wysoce niepożądana.
*Sport i zabawa:
Buldog nie jest psem pracującym, jednak coraz częściej zdarzają się osobniki wysoce odporne na warunki atmosferyczne oraz wysiłek. Poprzez skróconą kufę i krępą budowę ciała, psy tej rasy dość często mają problemy z oddychaniem przy wysokich temperaturach, niezalecane jest spacerowanie z takim psem w czasie upalnego lata. W czasie zabawy to właściciel powinien ustalić limit igraszek, psy tej rasy z powodu szczerych chęci i wielkiego zaangażowania w zabawę, po prostu się zapominają, i nie zważając na swoje zmęczenie kontynuują zabawę, która może zakończyć się przykrym incydentem, dość często w czasie zabawy zapominają o delikatności, i wyczuciu, dlatego ważnym jest by to właściciel psa wyznaczał granice zabawy.
*Wrażenie ogólne:
Krótkowłosy, dość przysadzisty, raczej nisko-nożny, mocny, o dobrze rozbudowanym, zwartym tułowiu. Głowa stosunkowo duża w proporcji do wielkości psa, ale ani ona, ani żadna inna partia ciała nie zakłócają ogólnej harmonii, nie dają wrażenia deformacji, ani nie wpływają na sprawność ruchu. Kufa stosunkowo krótka, szeroka, tępa i lekko, ale nie przesadnie zadarta. Tułów stosunkowo krótki, zwarty, jakakolwiek nadwaga niepożądana. Kończyny mocne, masywne, krzepkie. Zad wysoki i mocny. Wszelkie objawy trudności w oddychaniu w najwyższym stopniu niepożądane.
*Masa ciała:
Pies: 25 kg. Suka: 23 kg.

"Yorkshire terrier"

Yorkshire Terrier – jedna z ras psów, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów miniaturowych. Według klasyfikacji FCI nie podlega próbom pracy. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do grupy psów ozdobnych i do towarzystwa. Typ lisowaty.

"Labrador retriever"

Labrador retriever – jedna z ras psów, należąca do grupy psów aportujących, płochaczy i psów wodnych, zaklasyfikowana do sekcji psów aportujących. Typ wyżłowaty. Podlega próbom pracy.
Nazwa rasy pochodzi od półwyspu Labrador w Kanadzie (pomimo tego, iż psy te w rzeczywistości pochodzą z Nowej Fundlandii) oraz od angielskiego czasownika "to retrieve" (przynosić), co wiąże się z zadaniami, jakie spełniają w myślistwie.
Wygląd:
Oczy: Średniej wielkości; o inteligentnym, łagodnym wyrazie; brązowe lub orzechowe.
Uszy: Niezbyt duże ani ciężkie, przylegające ściśle do głowy, osadzone dość daleko z tyłu.
Zgryz: Szczęka i zęby mocne, z doskonałym, regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym, tj. górny rząd siekaczy przykrywa rząd dolny, stykając się z nim.
Szyja: Gładka, mocna, osadzona w poprawnie ustawionych łopatkach.
Kończyny przednie: Łopatki długie, ustawione ukośnie. Kończyny przednie o mocnym kośćcu, od łokcia do podłoża proste, zarówno widziane z przodu, jak i z boku.
Tułów: Klatka piersiowa szeroka i głęboka, z dobrze wysklepionymi żebrami. Prosta górna linia. Szerokie, silne, mocne lędźwie.
Umaszczenie:
czarne
biszkoptowe (w odcieniach od jasnokremowego do ogniście rudego)
czekoladowe/wątrobiane (występujące najrzadziej)
Sierść: Cecha charakterystyczna; krótka, gęsta, przylegająca, niefalista, twarda w dotyku. Nieprzepuszczający wilgoci podszerstek.
Łapy: Okrągłe, zwarte; dobrze wysklepione palce i poprawnie rozwinięte opuszki. Krótkie pazury nie wyrastają poza linię łapy .
Ogon: Cecha charakterystyczna; bardzo gruby u nasady, zwężający się ku końcowi, średniej długości, bez "pióra", pokryty krótkim, grubym, gęstym włosem.
Kończyny tylne: Zad dobrze wykształcony, nieopadający w kierunku ogona; dobrze kątowane stawy skokowe, krowia postawa w najwyższym stopniu niepożądana.
Wrażenie ogólne: Mocnej budowy, zwarty, bardzo aktywny; szeroka czaszka, klatka piersiowa dobrze rozwinięta, żebra dobrze wysklepione, lędźwie i kończyny tylne mocne i szerokie.

"Król"

Znany już Wam "Król" :) Przepraszam Was za jakość zdjęć ale robiłam je na telefonie :/

hey :)

Hey :) Witam wszystkich serdecznie w dzisiejszy dzień :) Basko też się z Wami wita :)

Życzę wszystkim miłego dnia :) 

:)

Dobranoc  wszystkim :) Papa do jutra :)

"Pies myśliwski"

Psy myśliwskie – grupa psów różnych ras użytkowanych przez myśliwych jako pomoc w polowaniu po uprzednim ich ułożeniu. Zależnie od sposobu zachowania na polowaniu (bez względu na rasę), rozróżnia się wyspecjalizowane grupy psów myśliwskich.
                          Podział grup psów myśliwskich:
*Podział ze względu na cechy wrodzone
psy wystawiające – do tej grupy należą tylko wyżły,
psy niewystawiające – należą tu pozostałe rasy myśliwskie.
Podział według zakresu pracy psa i przydatności do poszczególnych rodzajów polowań
aportery - psy przeznaczone do aportowania postrzelonej drobnej zwierzyny z lądu i wody;
dzikarze – predysponowane do polowania na dziki;
gończe – przeznaczone do pogoni za zwierzyną;
norowce – predysponowane do wypłaszania lisów, królików i innej zwierzyny zamieszkującej nory;
płochacze – przeznaczone do naganiania zwierzyny;
posokowce – przeznaczone do poszukiwania postrzelonej zwierzyny czarnej oraz płowej;
tropowce – predysponowane do tropienia zwierzyny po zostawionych przez nią śladach (tropach),
wyżły – przeznaczone do aportowania, wyszukiwania, a także polowania w wodzie.
*Podział ze względu na predyspozycje rasy oraz rodzaju wytresowania
psy wszechstronne – mające predyspozycje do pracy w wodzie, polu oraz lesie,
psy wielostronne – mające predyspozycje do pracy w dwóch z trzech środowisk,
psy jednostronne – wyspecjalizowane w jednym rodzaju polowania.
*Podział według wyglądu psa
krótkowłose – wrażliwe na niskie temperatury, najlepiej się nadają do pracy w suchym polu,
szorstkowłose – predysponowane do pracy w wodzie, szuwarach, poszyciu, śniegu, kolczastej roślinności,
długowłose – przystosowane do pracy w trudnym terenie jak rasy szorstkowłose.

"Dalmatyńczyk"

Dalmatyńczyk (chorwacki Dalmatinac) − jedna z ras psów, należąca do grupy psów gończych, posokowców i ras pokrewnych, zaklasyfikowana wraz z rodezjanem do sekcji ras pokrewnych. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do grupy psów użytkowych. Typ wyżłowaty. Nie podlega próbom pracy.

"Papużka falista"

Papużka falista (Melopsittacus undulatus) – gatunek małego ptaka z rodziny papug wschodnich (Psittaculidae), zamieszkujący głównie południowe rejony Australii. Żyje w dużych stadach prowadząc wędrowny tryb życia. Od 1840 roku jest hodowana w Europie jako ptak ozdobny. Od tego czasu wyselekcjonowano szereg barwnych odmian. Jest jedynym przedstawicielem monotypowego rodzaju Melopsittacus.
Opis:
W naturze dominuje barwa zielona. Spód ciała ubarwiony jednolicie zielono, wierzch prążkowany żółto i czarno. Przednia część głowy u dorosłych jest żółta, u młodych (do 3-4. miesiąca życia) - w czarno-żółte prążki. Na policzkach ciemno purpurowe łatki, na podgardlu czarne plamki. ogon rozkładany wachlarzowato, z długimi sterówkami na środku, zielonkawoniebieski lub zielonkawo purpurowy. Na zewnętrznych sterówkach żółta przepaska. Skrzydła prążkowane, zielono-czarne. Nogi szaroniebieskie, czteropalczaste zakończone ostrymi pazurami. Dziób mały, o barwie brązowo-żółto-pomarańczowej. Kolor woskówki różni się w zależności od płci: u samców jest ona niebieska lub błękitna, u samic beżowa lub beżowo-szara (u samic nielęgowych bledsza), z kolei u młodych obojga płci - różowa (u samczyków częściej fioletowa).

Wielkość około 21,5 cm, z tego na ogon przypada 10 cm. Masa ciała od 40 do 45 g.

Głównym pożywieniem są nasiona traw.

Skrzydła są przystosowane do dość długiego lotu (w naturze).

Części ciała:

Zdjęcia :)

"Żako"(papuga)

Żako, papuga popielata, papuga szara(Psittacus erithacus) – gatunek średniego ptaka z rodziny papugowatych (Psittacidae). Jest jedynym przedstawicielem monotypowego rodzaju Psittacus.

Wygląd zewnętrzny
Upierzenie przeważnie szare z białymi akcentami. Ogon czerwony lub kasztanowaty zależnie od podgatunku.
Rozmiary
Długość ciała: ok. 32,5 cm.
Głos
Ochrypłe wrzaski i głośne, rytmiczne gwizdy. Nawołują głównie wieczorem, wracając z żerowisk na nocleg. Posiada zdolność naśladowania różnych dźwięków (ptaki mimetyczne).
Zachowanie
Nocują w wielkich stadach liczących nawet ponad 5000 ptaków (znane są dwa takie noclegowiska w Gabonie). O świcie rozlatują się małymi grupkami na żerowiska.
Długość życia
Dożywa ok. 50 lat.
Zasięg występowania
Zamieszkuje środkową Afrykę, od Sierra Leone na zachodzie po Kenię i Tanzanię na wschodzie.
Biotop
Nizinne lasy, sawanna z zadrzewieniami, zarośla mangrowe.
Pożywienie
Głównie orzechy i owoce, a także liście.
Lęgi
Gniazdo w szczelinie drzewa, gniazdują w luźnych koloniach (na jednym drzewie jedna para). Samica składa 2–4 jaj i sama je wysiaduje przez 21-30[6] dni. Pisklęta są karmione przez oboje rodziców.
Status i ochrona
Według IUCN żako ma status "narażony na wyginięcie" (VU). Ze względu na chwytanie do hodowli liczebność gatunku zmniejsza się, ale w wielu miejscach jest jeszcze ptakiem licznym.
Podgatunki
Wyróżnia się dwa podgatunki: żako większa (Psittacus erithacus erithacus) i żako mniejsza (Psittacus erithacus timneh).
Osobniki z podgatunku P. e. erithacus są większe (około 33 cm) z czarnym dziobem, szarym opierzeniem, czerwonym ogonem. Niedojrzałe mają ogony ciemny, aż do ich pierwszego pierzenia, które następuje w ciągu 18 miesięcy życia. Ptaki te początkowo również mają szare tęczówki, które zmieniają się w bladożółty kolor po mniej więcej roku. Żako kongijskie występuje na wyspie Książęcej, wyspie Bioko, w południowo-wschodniej części Wybrzeża Kości Słoniowej, zachodniej Kenii, Tanzanii Północno-Zachodniej, na południu Demokratycznej Republiki Konga i w północnej Angoli.
Osobniki z podgatunku P. e. timneh są mniejsze (około 30 cm). Mają ciemniejszy kolor (grafitowo-brązowy lub ciemnoszary), ciemniejszy bordowo-szary ogon i jasną górną część dzioba. Żako liberyjskie jest charakterystyczne dla zachodniej części lasów równikowych Gwinei i sąsiadujących z sawannami Afryki Zachodniej od Gwinei-Bissau, Sierra Leone i Mali do co najmniej 70 km na wschód od rzeki Bandama. Żako liberyjskie rozpoczyna naukę mówienia szybciej niż żako kongijskie i często jest mniej nerwowe w obrębie obcych i nowych sytuacji. Są jednak mniej popularne w sklepach (zwykle jedna papuga liberyjska na kilka-kilkanaście kongijskich).
W klasyfikacji ptaków przyjętej przez BirdLife International P. e. timneh jest podnoszony do rangi odrębnego gatunku Psittacus timneh ; w 2014 roku także Międzynarodowy Kongres Ornitologiczny zdecydował o podniesieniu P. e. timneh do rangi odrębnego gatunku.

"Ara"(ptak-rodzaj)

Ara – rodzaj ptaków z rodziny papugowatych (Psittacidae).
Występowanie:
Ameryka Południowa 
Charakterystyka:
Ptaki te charakteryzują się dużymi rozmiarami i bardzo długim ogonem, kolorowym upierzeniem oraz dużym, hakowato zakończonym dziobem. Przedstawiciele obu płci wyglądają podobnie. Odżywiają się owocami i orzechami, których skorupę kruszą za pomocą bardzo silnego dzioba, a następnie wydobywają zawartość językiem. Łatwo się oswajają i dobrze współżyją w hodowli z innymi papugami, mogą jednak atakować inne zwierzęta lub obce osoby. Pojedyncze osobniki osiągały w hodowli wiek do 65 lat.